امروز توی مدرسه موضوع انشا آزاد بود.منم با توجه به چیزی که قبلا تو یکی از وبلاگا خونده بودم موضوعم رو گذاشتم بهترین عموی دنیا و انشام رو شروع کردم:

از کلاس اومدم.قبل از این که لباسم رو عوض کنم تلوزیون رو روشن کردم.با دیدن چهره ی دوست داشتنی عموی عزیزم شادی تموم وجودم را فرا گرفت و ارزو کردم که منم الان تو برنامه بودم.به قول شاعر:

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم  /  شدم ان عاشق دیوانه که بودم

با خودم گفتم چه قد این چهره به من ارامش میده .ارامشی که هیچ چیز دیگه برام به وجود نمیاره(البته بجز چهره ی رهبرم).

این روزا همه ی فکر و ذکرم شده عموپورنگ.(چند روز پیش میخواستم به بابام بگم از این به بعد مرد هزار چهره رو میزاره گفتم مرد هزار و شصت و شونزده رو میزارهیا به عموی خودم گفتم عموپورنگ)

عمویی تو نه تنها برای من بلکه برای همه ی بچه ها و جوونای ایرانی عزیزی و میدونم ان چیزی که باعث موفقیتت شده صداقته که اون رو در هیچ کدوم از مجریای دیگه احساس نمی کنم.(اینو از چیزی که امیر محمد تو زنده رود گفت برداشتم)

عمویی شما همیشه از خودت میگذری تا دل بچه ها رو شاد کنی و به قول خودت تو دلت اشک میریزی و لبخند به لب داری(گاهی خنده گاهی گریه)

عمو پورنگ امیدوارم قلب پاک مادرت خوب بشه.امیدوارم غم از دست دادن سجاد و سارینای عزیزت رو تحمل کنی امیدوارم دفعه ی بعدی که به قصد خوندن دست نوشته های داریوش فرضیایی اومدم اینترنت فقط از شادی هات نوشته باشی.و در اخر امیدوارم یه روز از نزدیک ببینمتون

 خبر خوب:از امروز تا 22بهمن برنامه ی 10006016 هر روز پخش میشه

بقیه ی عکسا در ادامه مطلب